وبسایت شخصی سید محمد مهاجرانی

داستان غدیر داستانی آسمانی است

و آن قدر شیرین و شنیدنی و ارزشمند

که هر قدر درباره اش بنویسند و بسرایند باز کم است

تعداد کتاب هایی که در این موضوع برای کودکان نوشته اند زیاد است

و افسوس که فرصت نداشته ام همه را بخوانم

دوست بسیار عزیزم آقای حیدری ابهری چند سال پیش نوشت کتابی نوشت به نام « یک روز در غدیر خم »

که با استفاده از شخصیت خبر نگار نگاهی نو به غدیر دارد و کاری ابتکاری و جذاب است

چند سال پیش خدا توفیق داد و کتاب « ده کودک  ده فکر » را نوشتم

که آن هم نگاهی نو در معرفی غدیر بود

دیروز کتاب جالبی را خواندم به نام « جشن بزرگ برکه »

اثر دوست عزیزم آقای علی باباجانی

انصافا کاری ابتکاری و جذّاب در معرفی غدیر است

بازیگران و شخصیت های این کتاب همه موجودات طبیعت اند : نسیم و پرنده و درخت و برکه و ...

که همه بی صبرانه منتظر رسیدن پیامبرخدا  و امیرمؤمنان به سرزمین غدیر اند.

صمیمیت و روانی و طراوت واژه ها و نیز تصویرسازی جذاب این کتاب

همه و همه دست به دست همه داده اند تا کاری فاخر خلق شود

عباراتی از بخش آخر این کتاب را برایتان می آورم :

نسیم به برکه گفت : خوش به حالت! اسم تو ماندنی شد

من هر جا بروم می گویم که پیامبر در غدیر ، علی را جانشین خودش معرفی کرد

برکه شاد شد. درخت ها شاخه  و برگ های خود را تکان دادند.

درخت اول گفت : کاش من برکه ی غدیر بودم

برکه گفت : خُب تو هم سایه ات را به پیامبر و یارانش بخشیدی

ما همه با هم هستیم و این خاطره را نباید فراموش کنیم.

این کتاب را نشر بهار دلها منتشر کرده است 

کم کم بوی ماه مهر به مشام می رسد

کودکان ایران دغدغه ی مدرسه مدل بالا دارند

و کودکان سوریه دغدغه یک چهاردیواری امن!

کودکان ایران به دنبال دفترهایی با طرح جدید

و کودکان سوریه دفترهای نیم سوخته ی خود را از لای آوارها بیرون می کشند

مادران ایرانی نگران اند که کودکشان لواشک و آلوچه غیر بهداشتی نخورند

و مادران سوریه نگران اند که کودکانشان تیر و ترکش نخورند

 کودکان ایران صدای زنگ مدرسه می شنوند

و کودکان سوریه صدای بمب و آژیر آمبولانس 

کودکان ایرانی تاریخ تلخ جنگ ها را صفحه صفحه می خوانند 

و کودکان سوریه طعم تلخ جنگ را لحظه لحظه می چشند

خدا نابود کند آمریکای جنایت کار و اسرائیل ستمکار و آل سعود مکار را

که همگی چنگال های ننگین شان به خون مظلومان سوریه و عالم آغشته است

به امید رسیدن روزی که کودکان مظلوم سوریه و عراق و یمن 

در آسمانی خالی از هواپیمای جنگی و پهباد و بمب و دود و بوی باروت ،

بادبادک هایشان را هوا کنند 

بادبادک هایی با طرح لبخند و شادی!

به نام خدای مهربان 

فیلم کوتاهی در دنیای مجازی دیدم : 

پرستار یا پزشکی می خواهد به کودک یک ساله آمپول بزند 

و کودک بر خلاف کودکان دیگر که به شدت می گریند ، به شدت می خندد!!

به راستی راز این کار چیست؟ 

جواب آن خیلی ساده و یک کلمه است : « مهارت » 

مهارت پزشک یا پرستار : 

« پیش از آن که سوزن تیز و ترسناک خویش را در پوست و گوشت لطیف طفل فرو کند 

با شکلک در آوردن و تقلید صدای حیوانات و ... کودک را می خنداند »

آری هر کس کار خود را بلد باشد سخت ترین کارها را به آسانی انجام می دهد . 

مشکل اصلی ما چند چیز است : 

کمبود حوصله ،

کمبود دلسوزی ،

کمبود دقت ، 

و کمبود مهارت!